2024. Het jaar waarin we onverwachts zwanger bleken. Ik weende. Overwoog opties. Ging door angst en weerstand. We besloten ons kindje te houden. De tranen droogden langzaam. De weerstand zakte langzaam, al verdwijnt ze niet. Maar de liefde en nieuwsgierigheid groeiden. Wie gaat dit meisje zijn? Hoe gaan onze jongens reageren? Wat brengt dit nieuwe … Lees verder
Een paar maanden geleden nog maar, schreef ik onderstaand ‘wiegenliedje voor wie ongepland zwanger is’ – ook voor mezelf dus. Intussen heeft dit ongeboren kind een plekje in ons gezin – al is het soms als kussen voor de kleinste grote broer: hij wilde lekker dicht bij haar zijn, nadat hij haar zag bij de … Lees verder
Zij en ik. We gaan al meer dan twintig jaar terug. En we gingen net vijf dagen samen naar Malaga. Zij en ik. Een van de vriendinnen met wie ik het meeste verleden deel. De toekomstige meter van mijn dochter. Zij en ik. Het voelt zo gemakkelijk. We doen elk ons ding, samen of in … Lees verder
Soms werpt het leven je iets in je moederschoot dat je eigenlijk niet ziet zitten. Als een koude schop in je maag, die de grond van onder je voeten graaft. En je wortels openlegt. Bloot en kwetsbaar. Vatbaar voor een dikke mist vol twijfels en angst. Terwijl de mist je zicht vertroebelt, nestelt zich een … Lees verder
kom in het grote bed waar dromen naar lavendel geuren warm jouw ijzige billen aan mijn veilige lijf zak diep in de schaduw van je ogen ik waak over je, de hele tijd het moeilijkste is niet dat je bang bent wel dat je de angst klauwen geeft met scherpe nagels bang is maar een … Lees verder
Drie dagen stilte. Geen mensen die ik ken. Geen gsm. Geen internet. Geen activiteiten. Just me, myself and I. Omgeven door rust, groen en Jezuïeten. Ik wilde het al lang eens proberen, in stilte zijn met mezelf. Om te testen hoe het voelt. Of ik mijn eigen stem beter kan horen. Mijn eigen buikgevoel beter … Lees verder
Een ballon verpakt een portie adem. Je blaast de lucht uit je longen letterlijk een ander leven in. De omlijning verandert de definitie. Van onzichtbaar aanwezig naar tijdelijk tastbaar. Ballonnen, ik heb er een haat-liefdeverhouding mee. Als kind speelde ik graag met die kleurrijke veerkracht. Vooral die op zo’n harde holle stok zoals in het … Lees verder
Dag nestkastje aan de muur Hoe is het om jouw hart zo open te stellen? Om een gaatje te laten voor wie er graag in wil passen, ook al weet je niet wie dat zal zijn. Een familie pimpelmezen in dit geval. Hoe is het om die lege ruimte door iemand te laten vullen? Om … Lees verder
Ik wilde als peuter ooit een tijger aaien in de dierentuin en zat al met mijn kleine handen door die dikke tralies. Mijn ouders haalden me brullend weg, net op tijd. Dieren hebben mij altijd aangetrokken. En ik heb ook wel eens aan dieren getrokken. Het lijkt mij dubbel, om verstikkend graag gezien te worden … Lees verder
De Sint bracht nooit wat ik vroeg. Al deed ik nog zo mijn best om braaf te zijn. Ik maakte minder ruzie met mijn broers, ik stal minder zoet uit de koekenkast, ik gedroeg mij nog onopvallender op school. En toch viel er altijd iets anders uit de lucht dan hetgeen ik welgemikt op mijn … Lees verder
Rien Mertens 