Een dampende kop koffie die danst in de ochtendzon. Vogels die noten uit hun borst en wolken uit mijn hoofd blazen. Lang waaiend gras en een ruisend briesje. Tijd voor wat geknuffel en geklets met mijn vriend. Dit klinkt als mijn ideale ochtend. Al is de realiteit ook best oké: onze zonen die me (meermaals) wekken voor de ochtendzon, een afgekoelde kop koffie, te veel gekakel om vogels of briesjes of mijn vriend te horen. Maar ik kus elke dag mijn pollekes voor wat ik heb, of toch bijna elke dag.

Ik ben Rien: 

• mild moeke van Mon (februari 2017) en Sus (september 2019)
• niet altijd zo mild lief van Sven, my man (niet getrouwd, wel al héél lang gelukkig samen, of toch bijna elke dag) 
• novemberkind van het jaar 84 en dochter uit een warm nest van intussen gescheiden ouders
• zus van drie broers, dus opgegroeid met veel (zachtaardig) testosteron 
• eigenaar van een duurzaam huis, herbruikbare luiers, veel veggie food en een grijpstok van mooimakers.be om een vuiltje en steentje te verleggen 
• sportieveling op een volleybalveld: vroeger strak in competitie, momenteel sociaal in recreatie 
• fotografe met spiegelreflex en Lightroom, die vooral haar smartphone en Instagram gebruikt 
• liefhebber van mooie woorden, authentieke mensen en rake verhalen – oh ja, ook van flauwe humor en woordspelingen 
• tekstschrijver die haar vaste bureaustoel (en plaats in de file) ruilde voor een flexibeler leven als zelfstandige
• denker en deler van gedachten en gevoelens in haar persoonlijke blog
• fan van reizen, al hoeft dat niet per se ver te zijn – dat lukte ook net iets beter voor we kindjes hadden, naar bestemmingen als Amerika, Nieuw-Zeeland, Noorwegen en Zuid-Afrika (waarover ik blogde voor het thuisfront)BewarenBewaren