Een dampende kop koffie die danst in de ochtendzon. Vogels die noten uit hun borst en wolken uit mijn hoofd blazen. Lang waaiend gras en een ruisend briesje. Tijd voor wat geknuffel en geklets met mijn vriend. Dit klinkt als mijn ideale ochtend. Al is de realiteit ook best oké: onze zonen en dochter die me (meermaals) wekken voor de ochtendzon, een afgekoelde kop koffie, te veel gekakel om vogels of briesjes of mijn vriend te horen. Maar ik kus elke dag mijn pollekes voor wat ik heb, of toch bijna elke dag.

Ik ben Rien: 

• mild moeke van Mon (februari 2017), Sus (september 2019) en Dot (maart 2025)
• soms iets minder milde vrouw van Sven, my man
• novemberkind van het jaar 84 en dochter uit een warm nest van intussen gescheiden ouders
• zus van drie broers, dus opgegroeid met veel (zachtaardig) testosteron 
• sportieveling op een volleybalveld: vroeger strak in competitie, momenteel sociaal in recreatie 
• fotografe met spiegelreflex en Lightroom, die vooral haar smartphone en Instagram gebruikt 
• liefhebber van mooie woorden, authentieke mensen en rake verhalen – ja, ook van humor en soms flauwe woordspelingen 
• tekstschrijver met een voorliefde voor ‘het mensenstuk’: eerlijk, genuanceerd en doorleefd – zowel in interviews als in autobiografische stukken / favoriete onderwerpen: ouderschap en opvoeding, zelfontwikkeling en psychologie (onder meer voor Gezinsbond)
• bezieler van Bladgoud, waar ze mensen helpt om de juiste woorden te vinden én cadeau te doen – woorden die écht zeggen wat iemand voor je betekent, vereeuwigd op papier
• denker en deler van gedachten en gevoelens in haar persoonlijke blog
• fan van reizen, al hoeft dat niet per se ver te zijn – dat lukte ook net iets beter voor we kindjes hadden, naar bestemmingen als Amerika, Nieuw-Zeeland, Noorwegen en Zuid-Afrika (waarover ik blogde voor het thuisfront)BewarenBewaren