Dot is ons derde kind. En het blijft zoeken. Je moet mijn Google-geschiedenis zien: van ‘hoe herken je eerste tand’ en ‘baby 15 weken kaka zuur’ tot ‘baby inwrijven in de schaduw’ en veel – véél – meer. Naast zoeken, beginnen we ook meer te vinden. Dot vindt haar mond. Ze steekt haar tong uit … Lees verder →

Sinds lang was ik als eerste beneden, nadat ik ‘mijn kind’ in bed had gestopt. Zo gaat de avondshift hier sinds 15 weken: ik blijf bij onze babydochter tot ze in slaap valt aan de borst, Sven doet hetzelfde bij onze twee zonen – zonder borst weliswaar.  Plots stond onze oudste zoon beneden. Hij had … Lees verder →

13 weken en 1 dag 92 dagen 92 onderbroken nachten 2208 uren 1012 uren verliefd kijken 750 uren borstvoeden 350 uren draagzakken 900 foto’s 800 luiers 500 twijfels 270 online zoekopdrachten 150 kledingwissels 48 mental breakdowns 16 badjes – en nog steeds 10 vingers met stinkende pluisjes ertussen 4 postnatale kinesessies 3 kinderen in totaal … Lees verder →

Schrijven, lesgeven, moederen: het is meer dan een fulltime job. Ooit droomden Rien (40) en haar man, Sven (45), van een gezin met drie kinderen. Die wens hadden ze jaren geleden opgeborgen, wegens de dolle ratrace, hun gevorderde leeftijd én hun twee (over)actieve zonen, Mon (8) en Sus (5). Maar hun dochter dacht daar anders … Lees verder →

Het is ploeteren en pollekes kussen.Het is spelen en brandjes blussen.Het is grenzen bewaken en verleggen.Het is genieten en nee moeten zeggen.Het is voeden, verversen, wiegen en rondlopen.Het is vieren. Het is wanhopen.Het is troosten, zagen, lachen, wenen.Het zijn dragende armen en vermoeide benen.Het is zorgen, zoeken en uren observeren.Het is koken, kuisen en helpen … Lees verder →

Gelaagd. Zo kan ik onze relatie omschrijven. Zo kan ik jouw binnenwereld omschrijven. En die van mij. Moeder en dochter. Je bestaat uit vele laagjes. Als een ui. Ze bouwen zich op. Ze groeien. Ze verharden aan de buitenkant. Diep vanbinnen, door lagen van tranen heen, herbergt die ui haar kern. Zacht en kwetsbaar. Krachtig … Lees verder →

Onvoorwaardelijk. Dat is de liefde die ik voel voor mijn pasgeboren dochter. Ondoorgrondelijk. Hoe het me raakt als ik naar haar kijk. Die kleine vingertjes met te lange, scherpe nagels. Die perfecte, vervellende teentjes. Dat kleine neusje met witte vleugeltjes als er iets zit te duwen. Onuitputtelijk. Dat is de liefde die ik voel voor … Lees verder →

Oops, I did it again. De zoveelste avondspits waarin ik mijn geduld verlies. Oké, ik ben intussen 38 weken zwanger en heb een korter lontje. En tegelijk is dat niet het probleem. Ik wil er zó graag kunnen zijn voor mijn kinderen. Om de dag goed af te sluiten. Om de laatste gedachten te horen … Lees verder →

Wat ben ik benieuwd. Naar hoe je eruit ziet. Naar jouw ogen en mond, neus en kont. Naar jouw armen en benen, vingers en tenen. Naar jouw hele zijn. Naar wie je bent. Naar hoe het gaat zijn. Met jou erbij. Een nieuwe ‘wij’. Wat ben ik bang. Niet dat ik je niet graag zal … Lees verder →