Dot is ons derde kind. En het blijft zoeken. Je moet mijn Google-geschiedenis zien: van ‘hoe herken je eerste tand’ en ‘baby 15 weken kaka zuur’ tot ‘baby inwrijven in de schaduw’ en veel – véél – meer.

Naast zoeken, beginnen we ook meer te vinden. Dot vindt haar mond. Ze steekt haar tong uit zoals Einstein op die beroemde foto – duidelijk een slim kind, haha – en blaast zeverbelletjes. Luid roepen vindt ze ook interessant, daar oefent ze hard mee – neem dat gerust letterlijk. Ze houdt ervan dat we haar laten dansen en vliegen. De handleiding om vlot in te slapen of om langer dan twee uur door te slapen vonden we nog niet – en dat is vermoeiend, maar oké.

Vier maanden Dot. Dat zijn 122 dagen en onderbroken nachten. 2928 uren. Waarvan zo’n 1360 uren verliefd kijken. 612 uren borstvoeden. 233 uren draagzakken – dat is vanaf nu dan een woord hè. 976 luiers. 1224 foto’s. 733 twijfels. 512 zoekopdrachten. 62 mental breakdowns. 41 badjes – en nog steeds 10 vingers met stinkende pluisjes tussen. En ook: 100% zekerheid dat er geen 4e komt.

We hebben een PAT-relatie: Parenting Apart Together

We zien onze drie kinderen gigantisch graag. En tegelijk vraagt het ouderschap meer dan we vaak kunnen geven. Er is zelden een moment rust of stilte. Zelden een moment voor postnatale kine – vertel ik mezelf, stiekem heb ik er zelden zin in. Zelden een moment als koppel. We hebben een PAT-relatie: Parenting Apart Together – dat is vanaf nu dan ook een woord hè. Mijn man houdt zich vooral bezig met de jongens, ik met Dot.

Ook tijdens onze eerste reis met vijf gaat het sommige dagen zo: zij drie op uitstap, ik thuis met de baby om haar te sparen van getsjol en overprikkeling – vertel ik mezelf, stiekem wil ik mezelf ook sparen. Hij laat hen uit aan een meer, ik draagzak door een naburig bos met Dot – Google: ‘wat doen als je everzwijn tegenkomt’ en ‘hoe beschermen tegen omvallende boom’ (het waaide hard). 

We slapen ook apart: de jongens en de meisjes. Dat vraagt soms wat verschuivingen, letterlijk, zoals het bed tegen de muur schuiven om veilig met een baby samen te slapen. Kiest ons Dot deze reis toch wel om twee primeurs te doen zeker: op dag één ‘koorts’, vanaf dag drie ’rollen van rug naar buik’. Google doet overuren: van ‘kan baby koorts krijgen door tand’ tot ‘kan baby stikken tijdens slaap op buik’. 

Goed nieuws: Dot leeft nog. Ze geeft nog elke dag terug op mijn linkerschouder. Ze begraaft nog elke dag haar drinkneus in mijn oksel. Ze valt nog elke dag op of naast mij in slaap. Al 122 dagen en onderbroken nachten lang – dat rekende ik zelf uit, zonder Google.

—-

Artikel verschenen in ‘Brieven aan Jonge Ouders’ van Gezinsbond

(foto door middelste grote broer Sus)