Onvoorwaardelijk. Dat is de liefde die ik voel voor mijn pasgeboren dochter.

Ondoorgrondelijk. Hoe het me raakt als ik naar haar kijk. Die kleine vingertjes met te lange, scherpe nagels. Die perfecte, vervellende teentjes. Dat kleine neusje met witte vleugeltjes als er iets zit te duwen.

Onuitputtelijk. Dat is de liefde die ik voel voor ál mijn kinderen.

Er is geen vaatje dat ze plots door drie moeten delen in plaats van door twee. Het is een bron die nooit opraakt. Mijn hart pompt pure liefde. Het borrelt en stroomt door mijn lijf. In essentie ben ik één grote bron van liefde. Net als hen. Net als jij. Net als iedereen.

En toch. Toch loopt het vaak ergens fout tussen mensen. Tussen ouders en kinderen. Bij onszelf.

Hoe onuitputtelijk mijn liefde ook is. Mijn energie en geduld zijn dat niet. Te weinig slaap en te veel stress verhinderen mijn rivier om vlot te stromen. Als kapotte bomen die in het water vallen en de doorgang vernauwen. Er is niet minder liefde. Ze stroomt wel minder vlot.

Hoe ondoorgrondelijk mijn bloedband ook is. Mijn gedachten en gevoelens zijn dat ook. Vaak zonder dat ik het door heb, schiet ik naar mijn hoofd. Ik oordeel, veroordeel. Mezelf, anderen. Pieker, twijfel. Overdenk, overzie, overzorg. Ik oververhit, als een geiser. Mijn rivier verdampt onder mijn snelkookpan. Er is niet minder liefde. Ze voelt wel ijl en ontastbaar.

Hoe onvoorwaardelijk de liefde voor mijn kinderen ook is. Mijn woorden en gedrag zijn dat niet. Ik ben gevormd door de dammen die zich gaandeweg ophoopten. Dammen van verwarring en onveiligheid. Van opgekropte emoties. Van onuitgesproken gedachten. Van strenge stemmen. Zinnetjes die blijven dobberen en voor de dam naar beneden zinken. Zo diep dat ze een deel van mij lijken te zijn. Tot ik in de spiegel durf te kijken van het stille wateroppervlak. Tot ik door de stilte durf te kijken, tot op de diepe bodem. Klaar om dammen open te breken. Wat vaak modder meevoert. En tegelijk nodig is om weer vrij te stromen. Er is niet minder liefde. Ze ziet er wel anders uit.

Mijn water is nu voor de derde keer gebroken. Mijn bron van liefde voor de derde keer aangeboord. Welkom extra spiegel. Vaarwel extra dammen.